שופטים ושוטרים תתן לך
יום א´ לסדר שופטים ושוטרים תתן לך
מיר זענען ברוך השם אָנגעקומן בשלום פון דער קאָנטרי. דער קאַר איז געווען אַביסל איבערגעפילט, קיין עין הרע גדיים נעשו תיישים, און איך האָב געגעבן פאַר די חברה אַ סימן אַז ווען איך זאָג שופטים ושוטרים זאָלן זיי זיך אַראָפּלייגן די קעפּ. ברוך השם דער רייזע איז אַריבער בלי שום שטן ופּגע רע, אויסער אַז דער קליינער מוישי האָט זיך דערמאַנט אַז ער דאַרף אַרויסגיין פינעף מינוט נאָכן אַרויספאָרן. שבתי, מײַן חתן בחור, דאָס הייסט עומד להיות חתן כּחתן דמי, גאַנץ אַ שיינע תלמוד חכם נאָר דער באָרד איז אים צו לאַנג און הוא בשלו אַז פאַר דער חתונה האָט עס נישט אַ פּנים אַרויפצודרייען, ער האָט געזאָגט אַז מען דאַרף מאַכן אַן על המחיה אָדער בורא נפשות פאַר תפלת הדרך ווײַל ס´דאַרף זײַן סמוכה לחברתה אָדער עפּעס אַזוי. איך האָב אים געזאָגט אַז איך זאָג שוין אַזוי תפלת הדרך די לעצטע ווייס איך וויפיל יאָר און ברוך השם מען האָט מיך נאָך קיינמאָך נישט אָפּגעשטעלט אויף קין איין ווײַאָליישן און איך האָב נאָך קיינמאָל נישט געהאַט קיין עקסידענט. דער רעגירונג האָט זיך אָנגערופן, ´חס וחלילה. רעד נישט אַזוי. אל תפתח פה לשטן.´ שבתי האָט זיך ווײַטער געטענהט מיט אַ טורי זהב און אַ מגן אברהם האָב איך אַרויף געדרייט יאָסעלע פליט.
יום ב´ לסדר כּי תקרב אל עיר להלחם עליה וקראת אליה לשלום
איך בין צוגעגאַנגן צום עמוד לכּבוד ראש־חודש. איך גיי צו אַ גאַנצע וואָך אויך. איך בין נישט ווי די וואָס גיין נאָר צו ווען זיי קענען אַרײַנכאַפּן אַ הלל, אַ שאָד נאָר אַז מען שיקט מיך קיינמאָל נישט צו אויף אַ קבלת שבּת. איך האָב שוין מרמז געווען פאַרן גבאי אַז ער וואָלט מיר געמעגט אַמאָל צושיקן אָבער ער מאַכט זיך נישט צו טון. על כּל פּנים איך האַלט שטאַרק נישט פון זינגן הללו את ה´ אין דער וואָכן. דער עולם דאַרף גיין אַרבעטן און זינגן איז פאַר שבת און יום־טוב. הייב איך אָן צו זאָגן הללו את ה´ אין דער נוסח פון לך אזבח און אַפּאָר מחוצפים פון אינטן הייבן מיר אָן אַרײַנצוזינגן. איך האָב מיר ווײַטער געזאָגט נאָר אַביסל העכער און הילכיק אויסגערופן מן המצר אַז די זינגערס זענען געבליבן מיט די ראָלאַָלאָס און נאַנאַנאַס אין דער לופט. איך קען די חברה, דאָס זענען די זעלבע וואָס ווען איך שטעל מיך אדון עולם זיבן אַזייגער אויפן האָר קומן זיי מיט טענות ווען איך האַלט שוין בײַ ברוך שאמר אַז איך זאָל מיך נישט אַזוי יאָגן. בײַ ברכו נפשי האָב איך מיך געגעבן אַ דרײ אויס און אַ שרײַ געטון ´יצא אדם לפעלו ולעבודתו עדי ערב´ אַז זיי האָבן זיך אַלע פאַרשטעקט. דער עולם האָב אינגאַנצן מיט מיר געהאַלטן און מען האָט מיט מיר געזאָגט ווען מען איז געקומן קישן דער ספר־תורה אונטערוועגענס צום בימה. מוסף האָב איך איבערגעגעבן און איך בין אַנטלאָפן נאָך כּתר.
שבת קודש לסדר וערפו את העגלה
בּײַ שלש־סעודות האָט מען געגעבן פײַנע דיפּס, איך ווייס אַליין נישט ווער ס´האָט געהאַט יאָרצײַט אָבער אַז די נשמה האָט זיך מחיה געווען ווי דער עולם בײַ מײַן טיש שטייט זי גוט. איינער האָט געזאָגט איבער די עקסידענטן און טראַגעדיעס פונעם זימער אַז ס´שטייט פון מקובלים אַז אַן עיבור יאָר איז אַ צײַט פון פורעניות. שמשון ד. האָט געשפּעט מיט אַ מויל פול מיט הערינג אַז מען זאָל נישט רעדן אַזוי הויך װײַל בײַ דער נעקסטער טיש זיצן צוויי אינשורענס סיילסמען און אויפן קומענדיקן עיבור יאָר וועט מען העכערן די פּרימיומס. אַז דער עולם האָט אים משתיק געווען האָט ער זיך אַרײַנגעגאָסן אַ גלעזל סעלצער אין מויל אַרײַן און געגעבן אַ גרעפּס. שווער צו פאַרשטיין די זאַכן אָבער איך קען נישט גלייבן אַז ס´האָט צוטון מיט אַ צווייטן אדר. מען זאָגט דאָך פאַרדעם ולכפּרת פּשע. ס´איז זייער שווער זיך צו קריגן האָב איך מיר געהאַלטן דאָס מויל. אויף מוצאי שבת איז געווען אַ הערלעכע לבנה אַז איך בין זיכער אַז אַפילו אָן די לעמפּ וואָלט איך מיך געקענט בודק זײַן די ציצית. איך האָב אָנגעהויבן דער טובים מאורות ניגון. אַ גוטן חודש.
מיר זענען ברוך השם אָנגעקומן בשלום פון דער קאָנטרי. דער קאַר איז געווען אַביסל איבערגעפילט, קיין עין הרע גדיים נעשו תיישים, און איך האָב געגעבן פאַר די חברה אַ סימן אַז ווען איך זאָג שופטים ושוטרים זאָלן זיי זיך אַראָפּלייגן די קעפּ. ברוך השם דער רייזע איז אַריבער בלי שום שטן ופּגע רע, אויסער אַז דער קליינער מוישי האָט זיך דערמאַנט אַז ער דאַרף אַרויסגיין פינעף מינוט נאָכן אַרויספאָרן. שבתי, מײַן חתן בחור, דאָס הייסט עומד להיות חתן כּחתן דמי, גאַנץ אַ שיינע תלמוד חכם נאָר דער באָרד איז אים צו לאַנג און הוא בשלו אַז פאַר דער חתונה האָט עס נישט אַ פּנים אַרויפצודרייען, ער האָט געזאָגט אַז מען דאַרף מאַכן אַן על המחיה אָדער בורא נפשות פאַר תפלת הדרך ווײַל ס´דאַרף זײַן סמוכה לחברתה אָדער עפּעס אַזוי. איך האָב אים געזאָגט אַז איך זאָג שוין אַזוי תפלת הדרך די לעצטע ווייס איך וויפיל יאָר און ברוך השם מען האָט מיך נאָך קיינמאָך נישט אָפּגעשטעלט אויף קין איין ווײַאָליישן און איך האָב נאָך קיינמאָל נישט געהאַט קיין עקסידענט. דער רעגירונג האָט זיך אָנגערופן, ´חס וחלילה. רעד נישט אַזוי. אל תפתח פה לשטן.´ שבתי האָט זיך ווײַטער געטענהט מיט אַ טורי זהב און אַ מגן אברהם האָב איך אַרויף געדרייט יאָסעלע פליט.
יום ב´ לסדר כּי תקרב אל עיר להלחם עליה וקראת אליה לשלום
איך בין צוגעגאַנגן צום עמוד לכּבוד ראש־חודש. איך גיי צו אַ גאַנצע וואָך אויך. איך בין נישט ווי די וואָס גיין נאָר צו ווען זיי קענען אַרײַנכאַפּן אַ הלל, אַ שאָד נאָר אַז מען שיקט מיך קיינמאָל נישט צו אויף אַ קבלת שבּת. איך האָב שוין מרמז געווען פאַרן גבאי אַז ער וואָלט מיר געמעגט אַמאָל צושיקן אָבער ער מאַכט זיך נישט צו טון. על כּל פּנים איך האַלט שטאַרק נישט פון זינגן הללו את ה´ אין דער וואָכן. דער עולם דאַרף גיין אַרבעטן און זינגן איז פאַר שבת און יום־טוב. הייב איך אָן צו זאָגן הללו את ה´ אין דער נוסח פון לך אזבח און אַפּאָר מחוצפים פון אינטן הייבן מיר אָן אַרײַנצוזינגן. איך האָב מיר ווײַטער געזאָגט נאָר אַביסל העכער און הילכיק אויסגערופן מן המצר אַז די זינגערס זענען געבליבן מיט די ראָלאַָלאָס און נאַנאַנאַס אין דער לופט. איך קען די חברה, דאָס זענען די זעלבע וואָס ווען איך שטעל מיך אדון עולם זיבן אַזייגער אויפן האָר קומן זיי מיט טענות ווען איך האַלט שוין בײַ ברוך שאמר אַז איך זאָל מיך נישט אַזוי יאָגן. בײַ ברכו נפשי האָב איך מיך געגעבן אַ דרײ אויס און אַ שרײַ געטון ´יצא אדם לפעלו ולעבודתו עדי ערב´ אַז זיי האָבן זיך אַלע פאַרשטעקט. דער עולם האָב אינגאַנצן מיט מיר געהאַלטן און מען האָט מיט מיר געזאָגט ווען מען איז געקומן קישן דער ספר־תורה אונטערוועגענס צום בימה. מוסף האָב איך איבערגעגעבן און איך בין אַנטלאָפן נאָך כּתר.
שבת קודש לסדר וערפו את העגלה
בּײַ שלש־סעודות האָט מען געגעבן פײַנע דיפּס, איך ווייס אַליין נישט ווער ס´האָט געהאַט יאָרצײַט אָבער אַז די נשמה האָט זיך מחיה געווען ווי דער עולם בײַ מײַן טיש שטייט זי גוט. איינער האָט געזאָגט איבער די עקסידענטן און טראַגעדיעס פונעם זימער אַז ס´שטייט פון מקובלים אַז אַן עיבור יאָר איז אַ צײַט פון פורעניות. שמשון ד. האָט געשפּעט מיט אַ מויל פול מיט הערינג אַז מען זאָל נישט רעדן אַזוי הויך װײַל בײַ דער נעקסטער טיש זיצן צוויי אינשורענס סיילסמען און אויפן קומענדיקן עיבור יאָר וועט מען העכערן די פּרימיומס. אַז דער עולם האָט אים משתיק געווען האָט ער זיך אַרײַנגעגאָסן אַ גלעזל סעלצער אין מויל אַרײַן און געגעבן אַ גרעפּס. שווער צו פאַרשטיין די זאַכן אָבער איך קען נישט גלייבן אַז ס´האָט צוטון מיט אַ צווייטן אדר. מען זאָגט דאָך פאַרדעם ולכפּרת פּשע. ס´איז זייער שווער זיך צו קריגן האָב איך מיר געהאַלטן דאָס מויל. אויף מוצאי שבת איז געווען אַ הערלעכע לבנה אַז איך בין זיכער אַז אַפילו אָן די לעמפּ וואָלט איך מיך געקענט בודק זײַן די ציצית. איך האָב אָנגעהויבן דער טובים מאורות ניגון. אַ גוטן חודש.
קטלא קניא
לינקט אַהער
גריסן׃ 2
He's goornisht azoi pooshet!
לאז ער עפעס אראפלייגן א ממקומך צו א קל אדון וועלן מיר זעהן צו איז א בא בטענה
לאזט גריסן
<< Home